W mojej dzisiejszej liście zadań był „super turbo ciekawy i mądry” wpis na bloga… Szukając inspiracji przejrzałam „Jak jeść” Pollana, „Istotę Ryżu” Bootha, „Tradycje kulinarne Korei” pani Bolałek… już sięgałam po kolejną książkę, której tytuł rozpoczyna się od „Smakując…”, kiedy do mnie dotarło, że właśnie zmarnowałam godzinę, na oglądanie książek, które już przeczytałam…
W takich momentach nie czas na życiowe refleksje, trzeba działać szybko i porzucić obrane założenia! Tak się stało! Skoro nie „super turbo ciekawy i mądry” to powstał wpis w „innym typie”. Przed Wami mój subiektywny ranking najmniej apetycznych nazw azjatyckich grzybów… Żeby było mniej infantylnie dołożyłam Wam po kilka zdań o każdym z nich z osobna :)!
Subiektywny ranking najmniej apetycznych nazw azjatyckich grzybów po polsku 🙂
to najbardziej dosłowna nazwa grzybów jaką znam, te niezwykle popularne w Azji Południowo-Wschodniej, głównie w Tajlandii, popularnie zwane są GRZYBAMI SŁOMKOWYMI / SŁOMIANYMI.
W Tajlandii grzyby słomkowe noszą nazwę Het Fang, w Wietnamie Nam Rom w Chinach Caogu. W Europie sprzedawane głównie w „zapuszkowanej” wersji, pod angielską nazwą Straw Mushroom.
Grzyby słomkowe charakteryzuje ich wyjątkowy kształt, cały grzybek jest zamknięty jakby w pochewce kapelusza. Jego nóżka jest widoczna dopiero po rozkrojeniu. Pochwiaki cieszą się dużą popularnością ze względu na ciekawą chrupką konsystencję i delikatny słodkawy smak. Świetnie wpisują się w tajskie curry, czy chińskie stir-fry, ale mogą także stanowić ciekawy dodatek do sałat, lub alternatywę dla pieczarek.
to tylko kilka spośród licznych nazw grzybów popularnie zwanych GRZYBAMI MUN
Grzybki mun to chyba jedne z pierwszych azjatyckich grzybów dostępnych w polskich sklepach kolonialnych, dostępne czasem pod nazwą mun, czasem mung. Skąd pochodzi ta ich niezwykle „oryginalna” polska nazwa? Po chińsku grzyby noszą nazwę „muer” (zasadniczo to dwa zestawione ze soļa znaczki, z których jedenoznacza drewno, drugi ucho). Po japońsku grzybki mun to „kikurage”, po wietnamsku „nấm„ lub „cánh mỏng”, po tajsku „het-hu-nu” lub „si nam tam„, po kantońsku „muk ji”. Prawdopodobnie zatem polskie określenie „grzyby mung / grzyby mun” to przekształcona wersja wietnamskiego „mỏng„…
Najczęściej uprawiane, a co za tym idzie i jadane, odmiany grzybków mun to: uszak gęstowłosy (łac. Auricularia polytricha) oraz uszak bzowy (łac. A. auricula-judae). Także w Polsce oba gatunki zostały dopuszczone do obrotu spożywczego. Już sama „uszakowa” nazwa nie należy do najbardziej apetycznych, ale grzybki mun mają też alternatywnie atrakcyjne polskie nazwy, takie jak np. judaszowe uszy.
Grzyby Mun naturalnie rosną na martwych pniach drzew, stąd w ich uprawie także wykorzystuje się kawałki drewna. W Polsce do hodowli uszaków wykorzystuje się bez czarny (stąd zresztą ich nazwa – „uszak bzowy”). Uszaki są nie tylko łatwe w uprawie (pojawiają się na pniach okrągły rok), ale także w suszeniu.
UWAGA! Aby użyć suszonych grzybków mun w potrawie smażonej, należy zalać je gorącą wodą na min. 1/2 h przed planowanym gotowaniem 🙂
Oczywiście grzybki mun (podobnie jak shiitake) odrywają znaczącą rolę w kulturze i medycynie chińskiej. Zdaje się zresztą, że wszystko co jedzą Chińczycy ma znaczenie dla ich dobrej formy i zdrowia. Grzybki mun mają zapobiegać chorobom układu oddechowego, zakrzepom, a nawet wzmacniają nerki.
Uszaki są niezwykle cenione w kulturze i medycynie chińskiej. Uważa się tam, że zapobiegają chorobom układu oddechowego, zapobiegają zakrzepom i rozrzedzają krew, sprzyjają też wzmacnianiu nerek.
1. Twardnik (albo Twardziak) Japoński
popularnie zwany SHIITAKE
Grzyby shiitake naturalnie występują na terenach Azji Wschodniej – w Chinach, w Japonii oraz na Półwyspie Indochińskim. Dziś dzień z racji na swoją popularność uprawiany niemalże na całym Świecie (ale!!! pierwsze europejskie próby uprawy podejmowano w Niemczech jeszcze przed II Wojną Światową). Shiitake to grzyby uniwersalne, można je smażyć, gotować, suszyć, marynować.
Grzyby shiitake swoją popularność zawdzięczają nie tylko wszechstronnym zastosowaniom gastronomicznym, ale także (a może przede wszystkim) swoim właściwościom prozdrowotnym. Regularne spożywanie grzybów shiitake sprzyja obniżeniu poziomu cholesterolu w organizmie i przeciwdziała stwardnieniu tętnic. W Japonii twardniki są tradycyjnie stosowane w leczeniu chorób serca, wysokiego ciśnienia, otyłości, guzów, a nawet przeziębień. Shiitake są jednym z głównych składników wegańskiej diety Genmai-Saishoku.
Grzyb idealny, pyszny, naładowany umami, o milionie fantastycznych, prozdrowotnych właściwości, a nazwa jak z horroru – twardnik / twardziak?!
A jednak?! Ta okropna nazwa nie wzięła się znikąd i już na zawsze powinna zostać Wam w głowach jako gastronomiczna przestroga!
Grzyby shiitake poddane zbyt długiej obróbce cieplnej, po prostu twardnieją.
