Dziś pora na wpis ściśle informacyjny, za to bez mądrzenia się, bo źródłem jego powstania jest moja własna niewiedza :)! Wyobraźcie sobie sytuację, kiedy zasiadacie w meksykańskim bistro, wybieracie danie w którego składzie doczytaliście się serrano, a kelnerka przynosi Wam talerz, na którym nieważne jak długo byście szukali szynki nie znajdziecie… Co by oszczędzić Wam mozolnego kopania w talerzach, dodam że chwilę później Google poinformował mnie że, chili serrano to, po jalapenos, druga najczęściej używana papryka chili w Meksyku, a meksykańskie stany Veracruz, Sinaloa, Nayarit i Tamaulipas produkują jej rocznie około 180 000 ton :).
Chilli serrano to odmiana papryki rocznej (łac. Capsicum Annum) pochodząca z górskich regionów meksykańskich stanów Puebla i Hidalgo. Stąd także wzięła się też jej nazwa, którą dosłownie należałoby tłumaczyć jako „papryka górska”. W przeciwieństwie do znacznej części meksykańskich chili, papryki serrano używa się raczej świeżej, ewentualnie grillowanej. Stanowi ona bazę do świeżych sals, takich jak Pico de Gallo i gotowanych sosów. Oczywiście chilles serranos mogą także stanowić samodzielną przekąskę, najczęściej pod postacią „serranos en escabeche” – papryczek piklowanych w occie z dodatkiem cebuli, marchwi i ziół.
Papryka Serrano rośnie w niezbyt dużych, około 6 cm strąkach. Jest mniejsza i ostrzejsza od jalapeno, ale nadal uznawana za średnio ostrą – w skali Sovilla osiąga między 10 000, a 25 000 punktów. Ale Serrano ma też swoją nieco mniejszą i jeszcze ostrzejszą odmianę Serrano Tampiqueño (15.000 – 30.000 punktów skali Scovilla), odmiana jest regionalna i wywodzi się z okolic miasteczka Tampico położonego na wybrzeżu Zatoki Meksykańskiej.
